Dövme, insan derisi üzerine yapilan isaret ve desenlere denir. Dövme yapiminda degisik yöntemler kullanilir. Bir tür dövmede sivri uclu kemik, boynuz ya da celik igne deriye hafifce batirilir ve acilan dilekler boyayla doldurulur. Acilan deliklerden boyaya batirilmis iplik gecirilerek de dövme yapilabilir.
Hintliler, Japonlar, Amerika Yerlileri ve Afrika'daki bazi kabileler dövmeyi bir süs olarak yaparlar. Bazi topluluklarda dövmenin hastaliklara ve kötülüklere karsi koruyucu oldugu inanci da yaygindir. Bazi toplumlarda dövmenin yapilis amaclarindan biri de kisinin ait oldugu grubu belirtmek ya da yasadigi topluluk icindeki konumunu göstermektir.
Dövme yapma gelenegi hayli eskidir. I.Ö. 2000'lerde Eski Misir toplumunda dövmenin yapildigi mumyalardan anlasilmistir. Misirlilarin dilinda Britonlarin, Galyalilarin ve Traklarin da dövmeleri vardi. Eski Yunanlilar ve Romalilar, "barbarlara özgü bir ugras" saydiklari dövmeyi suclulara ile kölelere yaparlardi. Hiristiyanlik inancinda dövme yasaklanmisti. Buna karsin ilk Hiristiyanlar, bedenlerine Hz. Isa'nin adini ya da hac desenleri tasiyan dövmeler yaptirmislardir.
Aradan yüzyillar gecince Avrupalilar dövmeyi unuttular. 18. yüzyil sonlarinda denizasiri gezilerde Amerika Yerlilerinde ve Polinezyalilarda dövmeyle yeniden karsilastilar. Avrupa dilleri, dövme karsiligi olan tattoo sözcügünü Tahiti dilindeki tautau’dan almistir. Dövme 20. yüzyilin baslarindan sonra, özellikle denizciler arasinda yayginlik kazandi. Romantik duygulari, yurtseverligi ya da dindarligi belirtmek amaciyla dövme yaygin olarak kullanildi ve günümüzde de kullanilmaktadir. Ama hijyene önem verilmedigi ve AIDS gibi bazi hastaliklari bulastirdigi gerekcesiyle dövme yapmaya yasal sinirlamalar getirilmistir.
